Intussen langs de grote kloof gepasseerd, plaatselijk ook wel eens 'the grand canyon' genaamd waar zo'n 5 miljoen man per jaar op visite komt. Ik had me er al vanalles bij voorgesteld en toch was het nog zeer de moeite, te begrijpen dat het één van de zeven wereldwonderen is. Al gapend naar die diepe kloof voelt ge een enorme aantrekkingskracht, vergelijkbaar met die van de ring beschreven door ene J.R.R Tolkien. Mijn longskes hebben zich gisteren eens flink kunnen openzetten, we zijn een klein stuk afgedaald, richting Colorado-river, als in 'gans beneden'. Tot aan de rivier zijn we verre van geraakt maar toch even van die aanzuigkracht geproefd. Hier geldt immers het motto: What goes down, must go up. Constant wordt een realitycheck gedaan: “denk eraan, ge moet nog terug naar boven”. We hebben dus een brave afdaling gedaan, passend bij mijn huidige fysieke mogelijkheden (hoewel er achteraf bezien zeker nog een stukske bijkon, maar ja Amerikanen overdrijven graag in hun waarschuwingen, elke mogelijke kwaal heeft hier een waarschuwingsbord). Als we 40 zijn, komen we ervoor terug, dan doen we ook een meerdaagse raft-tocht langs de Colorado :-).
Vandaag Walnut Canyon gezien, alwaar restanten staan van huisjes die men in de rotswanden maakten (zie foto's). Ik kon mijn fantasie laten werken, en mijn verbeelding bracht me tot een idyllisch bestaan... het noemt dan ook fantasie. Ik zag mezelf al als kind al rennend langs de kliffen 'tikkertje op hoog' spelen... Ik kon me tijdens het tochtje verder enkel afvragen 'hoe komen ze erbij? en 'hoe begint ge er in godsnaam aan?'.
Het zomert hier nog steeds, overdag lekker warm, 's nachts dan weer vrieskou...
Aanvulling wildlife-lijstje: een 'kleine' tarantula (plaatselijk gepronounceerd als 'terijijijntulla)...
We zijn ondertussen over den helft, hoogtijd dus voor een tussentijdse evaluatie:
Als er een volk is waarover ik enige irritatie mag uitspreken, als het even mag, dan zijn het chinezen in de natuur: ze zijn luidruchtig, lopen constant in de weg en zijn daarenboven zeer fout gekleed, hun schoeisel is allesbehalve aangepast aan de ondergrond! Van wildlife spotten is er geen sprake meer wanneer hun bus gearriveerd is.
Amerikanen zijn sympathieke peren, ook luidruchtig maar in de parken houden ze zich gedeisd en lijken ze te beseffen welk schoon erfgoed ze hier hebben. Ze zijn overbeleefd, vragen continu of alles in orde is. Aan tafel begin je vaak te twijfelen of je wel genoeg drinkt of eet wanneer ze u doen verschieten (ze duiken plots op) met 'everything ok here'? Hun eerste contact is zo spontaan, als je aan het twijfelen bent om iets te vragen zijn ze u al lang voor met u aan te spreken, handig is dat... Hun joviale aanpak bevalt me wel, ze doen ook niet liever dan in the laundry, in het toilet, etc.. een praatje te slaan en curieus te vragen naar 'what is Belgium like?'. Mja, begin dan maar eens... Het enigste dat hier in mij opkomt zijn onze frietkoten om hen in iets te kunnen overtreffen. Over onze 'natuur' zwijgt ge hier beter. Ik heb eens het concept Ardennen proberen uit te leggen, maar de beperkte omvang ervan krijg ik zelfs niet geëxpliqueerd. Das hier gewoon een 'boske' waar niemand naar zou omkijken... De Belgische kust wordt in die context helemaal beschamend. En sprekende over ons 'wildlife' arsenaal deed mijn kaken nog roder worden. Jaja, wij hebben ook van die borden die waarschuwen: pas op, overstekende eenden! Woehoe! Maar wat later bedacht ik me weer dat ons Belgenlandje een goede thuis is. De States zijn geweldig maar dit is natuurlijk vanuit een te misschien relativeren toeristenoogje.
Den echte commercant in deze contreiren is wel de 'Native American', ze staan met hun kraamkes overal langs de weg en vragen voor alles dollars. In de Nationale Parken betaal je doorgaans gewoon de entree en verder word je verwend met hopen info, prachtige wandelpaden, allerlei voorzieningen in de meest propere vorm... tot op het moment dat ge in een idianengebied komt: ze laten zich vorstelijk betalen om iets te aanschouwen dat op hun gebied ligt. De glazen vloer in de Grand Canyon zou ons een slordige 70 dollar gekost hebben, zonder foto's te mogen nemen. Dat noemen wij arme reizigers 'erover'. Enfin, we hebben ons eenmaal laten verleiden voor de prachtige antilope canyons (zie foto), alwaar Jamie ons een mooie trip bezorgde en fotografie-tips waardoor de 'natives' een pluske gekregen hebben.
Korte observatie van de puberende Amerikaan, het is waar, ze spreken als volgt “I was like, ... and he was like, and then I was like, doooheuh! Enzovoort enzoverder
Tot zover wat analyses van de mensheid in den Amerik. Ik herhaal, het is hier één en al schoon, elke dag blijft verrassend. Wandelaars zijn hier in hun sas. 'Hiking' zou van Europa komen, hoewel ze er hier veel meer k*k aan hangen. Met als gevolg dat de paden hier overdreven in orde zijn, een kaart hebt ge hier nergens nodig. De parken zijn ook schandalig proper..., een dikke pluim voor het parkonderhoud.
De country roads raak ik tevens niet beu, voor een dromer als ik zijn ze gewone de ideale plek... Zalig wegdromen wanneer je voor enkele uren over de eindeloze wegen scheurt.
Oja, nog een primeur in het leven van Leentje Buelens, ik denk dat ik dit nog nooit heb moeten zeggen, maar... Leentje moet op haar lijn letten de komende dagen! We gaan niet overdrijven, ik noem het een hamburgerloos dieet. Aanvankelijk was ik niet zo te vinden voor al die hamburger) vreterij, maar hoe langer hoe meer begin ik ze te apprecieren. Je stapt hier de plaatselijke diner binnen en je krijgt een overheerlijk exemplaar toegediend... het wordt een verslaving met als gevolg dat mijn broeken niet meer dicht gaan. Dat is denk ik ondertussen 5 jaar geleden, van na het chirokamp...
Nog zo veel te zien, nog zo weinig tijd...
We vertrekken morgen richting Tucson, even halthouden bij kameraad van Stijn die hier net aangegeven heeft dat de pintjes koud staan... houden zo!
Varia:
- Merci voor de reacties en mailtjes met updates! Sommigen klonken ongerust: mister baardemans is no more... Gezien we nu een adapter hebben ipv een stroomomvormer gaat het scheren nog net maar is Stijn wel aan het gaan voor een langharige coupe... Ik ben benieuwd.
- Hopelijk is Boerke Buelens klaar voor een spetterend kerst-seizoen, hier is het momenteel halloween-aanloop.
- Jocelijn: die kroatië-beelden komen er nog aan! Tgaat eens zo nostalgisch zijn dan, en ja graag nog even wachten voor ge u bed terug aanslaat, heb het na deze reis even gehad met op de grond te slapen peis ik.
- Weer een verse baby! Dikke proficiat aan front Baens en Karlien!
- Nogmaals een gelukkige aan broerke Sam, goed bezig man! Hopelijk hebben jullie weer een leuk familiefeestje achter de rug...
- Enkele foto's toegevoegd: hier klikken
- Ik denk dat dit extra lang nieuwsbericht (leve de laundry-room) me volledig vrijgesteld heeft van het schrijven van kaartjes...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten