Even geduld aub...

Welwel... Via enkele mailtjes heb ik ontdekt dat er toch wat trouwe lezers zijn, ik kan dus niet anders dan lustig verder bloggen...
Er zijn momenteel echter technische storingen, onze stroomtransformator heeft het begeven waardoor we even computerloos zijn... erger is Stijn zijn scheerapparaat dat op elentriek werkt, binnenkort dus misschien foto`s van meneer baardemans...
Momenteel in de lobby van een motel in Salt Lake City, jawel op een qwerty toetsenbord (lang hou ik dees niet vol!)...
Bij deze aldus de melding dat volgende berichten wat vertraging kunnen oplopen... misschien tot morgen, misschien tot volgende week, wie zal het zeggen...
We gaan alvast op zoek naar een adapterke... het belooft dus een spannende dag te worden
Nadien trekken ze naar Yellowstone, ik heb zeer hoge verwachtingen...
De voorbije dagen wat gecampeerd in Zion en Bryce Canyon parken... Bryce was spectaculair en voorlopig mijn nummer 1, binnenkort misschien wat foto`s.
We hebben hopen foto`s maar uploaden is moeilijk, dus zal beperkt blijven.
tot binnenkort!
Wijle terug naar bear-country alwaar deze keer ook de Grizzly zijn stekje vindt... hmmm

Een kort weetje:
Het is gebeurd, we zijn gefotografeerd door den Amerikaan als zijnde een bezienswaardigheid! reden: we waren onze bokes aan het eten op een bankske, de fotograaf in kwestie noemde het `poetic`. We hadden reeds advies gevraagd aan een kameraad van Stijn die hier even woont en waar we binnenkort naartoe gaan betreffende onze zoektocht naar brood en beleg, ongekend hier zei hij. Als ze hun bokes meenemen naar het werk worden ze ronduit uitgelachen. Het sandwich concept bestaat hier wel,voorverpakt met een 15 schellen turkey op een sponsbrood... waar voor u geld?

Viva Las Vegas!

"We zijn in Vegas", dat waren letterlijk mijn woorden wanneer we de lichtstad binnenreden... Het is een aanrader om naar Vegas te rijden via Death Valley, een extreem contrast. Het was al laat toen we door de 'desert' reden en in de verte een enorme lichtvlek zagen, bizarre belevenis. Ook Death Valley zelf was de moeite, de naam zegt in feite al genoeg... We zagen in de auto de 'outside temp' oplopen tot 108°F, zowat voorbij de 40°C. Airco op 26° C, wat 'fris' aanvoelde. Uitstappen was in het begin een gedurfde zet maar na verloop van tijd deden we al eens zot en gingen we vaker buiten. Aan de voet van de berg werd gewaarschuwd om de airco uit te schakelen tegen oververhitting, een pijnlijk moment. Er waren onderweg ook wandelwegen, zoals op de zoutvlakte van 'Badwater', maar daar waagde we ons niet aan... Een gouden tip: zorg voor een klakske! Desondanks de extreme hitte, een zeer schoon landschap. Waar er voordien beren waren, moet je in de woestijn opletten voor de coyote, de ratelslang en de zwarte weduwe... hmm, ik miste precies de beren.

Onderweg naar Vegas al wat in slaap gedommeld (noot: ik was niet aan het rijden) en aldaar was

ineens Vegas, mijn ogen weer wagewijt open! wawasmeda! Moeilijk te beschrijven Vegas, het is zoals je het kent van de films maar dan nog impressionanter. In een tweetal dagen zijn we de grote hotels afgegaan die tegen elkaar op met allerlei 'derover' toestanden uitpakken. Een replica van het vrijheidsbeeld, eifeltoren, Venetië, ... en in de hotels zelf een kooi met leeuwen, een jungle, gigantische fonteinen, replica's van de steden, ... tis moeilijk uit te leggen maar elke keer dachten we 'dees gaat er echt los over'. En dan nog ontelbare shows, nu was Cher haar gezicht overal te zien. Verder veel gratis amusement, mijn favoriet was de watershow voor de Bellagio, straf! Op muziek een enorme computergestuurde fonteinenshow, en natuurlijk de gekende piratenshow bij Treasure Island... Ik heb mij welgeteld twee seconden afgevraagd hoe ze dat allemaal betaald krijgen gezien zo'n show vijf keer per avond doorgaat en er zo'n 20 man zichzelf in het zweet staat te dansen/acteren, al snel weet ge hoe wanneer je de starende ogen ziet fonkelen richting banaan-bar-kers combinaties... We hebben eigenlijk schoon geprofiteerd van de verlsaafden hun centen, het levert ons gratis entertainment! Beter dan het belastingssysteem zou ik zo denken! Hier zit wat bijeen in zo'n casino. Ik had me chique, schoon volk verwacht maar neen,... in Vegas moet ge niet zijn om schoon volk te spotten. 's Avonds waren velen hier 'opgekleed' met kledij die uit mijn chiro-verkleedkoffer kon komen... Hier en daar wat deftig volk maar verder vooral marginale toestanden en zielige figuren die zich neergeplant hebben in het leren zetelke voor een slotmachine..., allen voorzien van een asbakje, terwijl het roken in gans Amerika een heikel punt zou zijn...

Momenteel zitten we in Utah, alwaar we wat parken gaan bezoeken om dan richting Yellowstone te trekken, nog even woestijntaferelen en dan naar frissere oorden dus.

Foto's boven: Death Valley

Onder: Van de woestijn naar Vegas.

Sprongske op 'devil's golf course' in death valley, alsof het al niet warm genoeg was!

Big, bigger, biggest

Zo'n blog bijhouden lijkt toch niet zo eenvoudig, zeker als je er nog niet handig mee bent en uw internetverbindingen wat eigenzinnig doen.

Soit, ondertussen zijn we ergens in de High Sierra terecht gekomen, een gebied van de Sierra Nevada tussen Yosemite en Death Valley, we zijn onderweg naar jawel 'Las Vegas', in het tourist center werd gesproken van 'from nature to sin city?' Een goed verstaander begrijpt dat we dus net Yosemite Park uit zijn. Aanvankelijk wisten we niet goed hoe en wat maar we lijken stilaan meer georganiseerd te geraken, beginnende met den opkuis van onze auto. Het niet goed weten hoe en wat is onze wandeling in zuid Yosemite een mooi voorbeeld. Na de lunch trekken we naar Mariposa Grove, een woud met kleppers van bomen, wijle curieus en daar naartoe. We beginnen onschuldig een wandelingske en voor we het goed beseften was aldaar de avondschemer, wetende dat we op dat moment gans boven in dat bos zaten vanuit het idee 'op het gemakske nog naar daar en daar...'. Chiromeisjes die met mij op kamp geweest zijn weten dat ik ze niet snel knijp, maar ik kan u verzekeren dat ik zeer snel beneden wou zijn in een bos gekend als 'bear country'. Volgens onze berekening was het nog een ureke naar beneden... het ging vlot, zeer vlot....

Groot groter grootst - de eerste indrukken,

Ik ga het eens met thema's aanpakken:

Het verkeer: Den Amerikaan is een heer in het verkeer, ze zijn beleefd en zijn weinig verkeersagressief, het zou iets te maken hebben met hoge verzekeringskosten :-). Ook hier is alles 'ontertgrootst', Stijn zijn Landcruiser is hier gewoonweg een kleintje te noemen, hij zou hier opgaan in het niets, hoewel handiger dan onze hybride Nissan welteverstaan.

Culinair: als dat woord hier al gebruikt mag worden. Stijn is hier in zijn nopjes: grote steaks, hamburgers en op elke tafel een bus ketchup van heinz. Ik heb minder chance: koffie is hier, laten we beleefd zijn, niet lekker, terwijl het goedje hier wel overal een ganse dag staat te pruttelen. Willen maar niet kunnen? En uiteraard, altijd te veel voor mijn kleine zijn... een doggie-bag, die standaard op de contoir staan, hebben we echter nog niet moeten vragen.

Den Amerikaan: is zeer spontaan in zijn gedrag, in het toilet kom je onder andere te weten hoe de vrouw naast u zich voelt die dag en wat ze beleefd heeft. Overal word je aangesproken met 'how are you?' of 'how are we feeling today'... niet dat ze geïnteresseerd zijn in een uitgebreid relaas van uw gemoedstoestand. Je kan het vergelijken met onze 'ça va?' maar beeld u bij deze in dat je een winkel binnenstapt en aan de verkoper (die je niet kent voor alle duidelijkheid) vraagt: 'en, cava?'. Zoiets dus...

Fauna en Flora: Alles is hier groot, heel groot. Tijd is relatief, een paar uurtjes rijden is niks. Maar het is ook dat relatieve tijdsgevoel dat ons te lang in den bos houdt (cfr het bosverhaal). Landschappen zijn zeer uitgestrekt waar je uren kan doorrijden. Na Yosemite sloeg alles zowaar om. Groene, frisse beelden gingen plots over in dorre eindeloze droogte. Beide de moeite.

En dan hebt ge nog het 'wildlife'... aangekondigd als 'welcome to bear country'. Overal waar ge komt verschijnen video's, statistieken, waarschuwingen over beer-activiteiten, leuk is dat. En als je een boekje openslaat staat te lezen dat zelfs menstruerende vrouwen, sexuele activiteiten, shampoo-geur etc 'attractive' kunnen zijn... Manmanman, ik begin te denken dat ademen hun aandacht kan lokken. Het aantal beer-boxen (waar ge alles met een geur moet in steken) dat ik zie en gebarricadeerde vuilbakken, is rechtevenredig met met gevoel van ongemak. Maar goed ik troost me met het feit dat ik zelf op stap ben met een beer en zijn leatherman! Als het tot een one-to-one moet komen, vechten ze met gelijke wapens zeker?

Voor Thomas: onzen auto

Chance dat de vergrendeling werkelijk het geluid 'tjup jup' maakt, handig om hem terug te vinden op de parking achter alle 'monstercars'..

Dikke boom: zoek Leen:

Hier nog de Goeiendag aan Stijn Depuyd, die we zochten in camp4, hij zou daar aan het klimmen zijn...

Blijkbaar niet simpel om foto's up te loaden... Ik probeer binnenkort opnieuw via een link ofzo..

Op naar Las Vegas, waar alles mogelijk is! Ook foto's uploaden...

Welkom Lennert!

15/09/2010, smergens lokale tijd:

We bevinden ons intussen in een motel in San Francisco, op de achtergrond speelt de TV dramatische nieuwsfeiten. Alle rampen van de dag mooi en theatraal op een rijtje, we gebruiken het als achtergrondruis...

Ik zou mijn eerste USA blogbericht zeer graag willen toewijden aan de komst van mijn nieuwe neefje Lennert! Tijdens onze tussenlanding in 'Philly' kregen we het nieuws te horen. Mijn broer en schoonzus hebben er een zoontje bij en Stijn bijgevolg een petekindje! Jammer dat ik hem niet kan zien, op foto ziet hij er alvast blakend uit!

Aangekomen in SF stond ons een relatief eenvoudige opdracht te wachten: auto oppikken en naar motel rijden, klinkt simpel. Situatieschets: het was hier ongeveer 7u 's avonds na een dag die maar liefst met 9u verlengd werd... het bleef maar licht! Aldus met een zeer verstoord bioritme naar de autobalie waar een, licht uitgedrukt, obese vrouw ons te woord staat. Bijna 3 kwartier later rijden we met een andere wagen buiten dan gereserveerd. We hebben ons laten verleiden tot een 'upgrade'. Er zijn twee opties: A: we zijn in het zak gezet, B: We zijn echt beter af, en toch in het zak gezet. Profijt van de vermoeide, jet-gelagd-toerist? We waren echt niet meer in staat tot het activeren van onze hercencellen... et voila, we cruisen nu rond met een hybride wagen, die ons veel zou uitsparen en confort zou opleveren. Ik kan hiermee even mijn geweten sussen doordat mijn ecologische voetafdruk verviervoudigd is op dat ****vliegtuig.Straks even berekenen wat het ons oplevert. Laten we stellen dat die vrouw de norm wordt voor mijn beeld van 'den Amerikaan', betrouwbaar of niet...
Ze heeft maar liefst drie keer op de formulieren gekeken en was ook drie keer enorm verbaasd over de duur van onze huur 'that's a long time! what are you guys doing??'
Ik begin mijn twijfels ook te krijgen...

Verder blaakt het hier van de cliché's , ik voel me zowaar een echte actrice nadat ik elk uur mezelf hoorde zeggen 'das hier echt gelijk in de film!'. De mensen praten zelfs zoals in de film!
En ze beweren te horen dat we van België zijn vanwege ons Frans accent...
Alle verwachtingen zijn waar, ... Het is gewoon nog even wennen dat die mensen echt bestaan.

We hebben een tourtje door de stad gemaakt, met jawel, huizen gelijk in de film :-). Naar de Golden Gate Bridge gereden die helaas in de mist stond. Onderweg hebben we in een 'biercafé' eens zot gedaan door iets plaatselijk te bestellen, de kaart was bezaaid met 'Belgium like...'. Het doorslikken van dat goedje ging bijzonder moeizaam waarop de barvrouw ons meteen wat anders liet proeven toen ze hoorde vanwaar we afkomstig waren...yeah!

Enfin, we laten het motelcliché (lees: luidruchtige buren die zich in 'the ghetto' wanen) voor wat het is en trekken vandaag naar Yosemite National Park, alwaar we onze Hybride auto dienen te beschermen tegen inbraak van de beren... spannend!

blogske voor de 'steets'

Voila, hier zullen de USA vertelselkes en fotootjes komen...

spannend

10/09/2010: Wanneer een mens met een natuurlijke reisdrang eens wat langer durft weggaan dan hetgeen standaard de norm is, wordt al snel eens nageroepen "en laat is iet hore hé"...

Brieven schrijven leek me een zeer tijdrovende optie, bellen een zeer dure, ...

In het verleden is er blijkbaar toch ne slimmerik geweest die voor dat concept 'laat eens iets horen' iets goed bedacht heeft, een blog, voor mij op dit moment zeer weinig vertrouwd, maar goed, zo gezeurd, zo gedaan, een nieuwe blog is hierbij ontstaan.

Aldus om degenen die willen wat op de hoogte te houden van onze ongetwijfeld leuke avonturen en gewoon voor mezelf.

Ik neem nog regelmatig mijn handgeschreven (!) boekje van Thailand ter hande om nostalgisch te wezen, nu ga ik het echter Kitty-gewijs ook delen...

We zullen zien

Veel zin om te vertrekken gezien de drukke agenda dezer dagen

Nog een chiro-startdagske met succes afronden en wijle weg!

Tot binnenkort