Leentje Buelens: Big, bigger, biggest

Zo'n blog bijhouden lijkt toch niet zo eenvoudig, zeker als je er nog niet handig mee bent en uw internetverbindingen wat eigenzinnig doen.

Soit, ondertussen zijn we ergens in de High Sierra terecht gekomen, een gebied van de Sierra Nevada tussen Yosemite en Death Valley, we zijn onderweg naar jawel 'Las Vegas', in het tourist center werd gesproken van 'from nature to sin city?' Een goed verstaander begrijpt dat we dus net Yosemite Park uit zijn. Aanvankelijk wisten we niet goed hoe en wat maar we lijken stilaan meer georganiseerd te geraken, beginnende met den opkuis van onze auto. Het niet goed weten hoe en wat is onze wandeling in zuid Yosemite een mooi voorbeeld. Na de lunch trekken we naar Mariposa Grove, een woud met kleppers van bomen, wijle curieus en daar naartoe. We beginnen onschuldig een wandelingske en voor we het goed beseften was aldaar de avondschemer, wetende dat we op dat moment gans boven in dat bos zaten vanuit het idee 'op het gemakske nog naar daar en daar...'. Chiromeisjes die met mij op kamp geweest zijn weten dat ik ze niet snel knijp, maar ik kan u verzekeren dat ik zeer snel beneden wou zijn in een bos gekend als 'bear country'. Volgens onze berekening was het nog een ureke naar beneden... het ging vlot, zeer vlot....

Groot groter grootst - de eerste indrukken,

Ik ga het eens met thema's aanpakken:

Het verkeer: Den Amerikaan is een heer in het verkeer, ze zijn beleefd en zijn weinig verkeersagressief, het zou iets te maken hebben met hoge verzekeringskosten :-). Ook hier is alles 'ontertgrootst', Stijn zijn Landcruiser is hier gewoonweg een kleintje te noemen, hij zou hier opgaan in het niets, hoewel handiger dan onze hybride Nissan welteverstaan.

Culinair: als dat woord hier al gebruikt mag worden. Stijn is hier in zijn nopjes: grote steaks, hamburgers en op elke tafel een bus ketchup van heinz. Ik heb minder chance: koffie is hier, laten we beleefd zijn, niet lekker, terwijl het goedje hier wel overal een ganse dag staat te pruttelen. Willen maar niet kunnen? En uiteraard, altijd te veel voor mijn kleine zijn... een doggie-bag, die standaard op de contoir staan, hebben we echter nog niet moeten vragen.

Den Amerikaan: is zeer spontaan in zijn gedrag, in het toilet kom je onder andere te weten hoe de vrouw naast u zich voelt die dag en wat ze beleefd heeft. Overal word je aangesproken met 'how are you?' of 'how are we feeling today'... niet dat ze geïnteresseerd zijn in een uitgebreid relaas van uw gemoedstoestand. Je kan het vergelijken met onze 'ça va?' maar beeld u bij deze in dat je een winkel binnenstapt en aan de verkoper (die je niet kent voor alle duidelijkheid) vraagt: 'en, cava?'. Zoiets dus...

Fauna en Flora: Alles is hier groot, heel groot. Tijd is relatief, een paar uurtjes rijden is niks. Maar het is ook dat relatieve tijdsgevoel dat ons te lang in den bos houdt (cfr het bosverhaal). Landschappen zijn zeer uitgestrekt waar je uren kan doorrijden. Na Yosemite sloeg alles zowaar om. Groene, frisse beelden gingen plots over in dorre eindeloze droogte. Beide de moeite.

En dan hebt ge nog het 'wildlife'... aangekondigd als 'welcome to bear country'. Overal waar ge komt verschijnen video's, statistieken, waarschuwingen over beer-activiteiten, leuk is dat. En als je een boekje openslaat staat te lezen dat zelfs menstruerende vrouwen, sexuele activiteiten, shampoo-geur etc 'attractive' kunnen zijn... Manmanman, ik begin te denken dat ademen hun aandacht kan lokken. Het aantal beer-boxen (waar ge alles met een geur moet in steken) dat ik zie en gebarricadeerde vuilbakken, is rechtevenredig met met gevoel van ongemak. Maar goed ik troost me met het feit dat ik zelf op stap ben met een beer en zijn leatherman! Als het tot een one-to-one moet komen, vechten ze met gelijke wapens zeker?

Voor Thomas: onzen auto